dijous, 25 de març del 2010

Adiós

Cuánta impotencia encerrada entre muros de cristal. Enjaulada entre barrotes de hierro. Y si quieres huir no puedes, porque hasta tu vida depende del govierno. No puedes hacer nada, eres siempre controlado. Y, por si no fuera poco vivir con eso, están las demás personas que se dedican a molestarte. ¡Miles de ellas! ¡Montones! Pues servidora no quiere arrodillarse más. Un adolescente descabellado diría: que os den por culo. Yo, haciendo gala de mi inmenso y rico vocabulario diré: Adiós.

1 comentari:

  1. Aquest text em recorda a una poesia d'en Byron.

    Fare thee well,
    and if it's forever,
    Fare thee well

    (Adiós,
    y si es para siempre,
    adiós)

    ResponElimina